چقدر لذت داره وقتی می خونم که خدا به دفاع از

آدم جلوی فرشته هاش وا می

ایستد و اونا را سر جاشون می نشوند. وقتی که

میبینم که خدا پشت ما در می

آد و از آدم طرفداری می کند، به آدم بودنم

میبالم.

اون موقعی که خدا آدم را آفرید و فرشته ها همه

به صدا در اومدند که خدایا

این چیه؟ چرا انسان را آ فریدی؟ که فساد کند و

خونریزی؟ مگر ما تو رو این

همه سال عبادت نکردیم؟ مگر ما تسبیحت نمی

کنیم؟ و همه اعتراض کردند. و خدا

جلوشون ایستاد که ساکت. چی دارید میگید؟ من

چیزی از آدم می دانم که شما نمی

دانید. بیخود اعتراض نکنید. و بعد عظمت آدم را

به فرشته هاش نشون داد و

گفت اگر میتونید اینطوری باشید. همه گفتند

خدایا تو بزرگی. ما جز اونچه که

تو بهمون یاد دادی چیزی نمی دانیم. و سر تعظیم

فرود آوردند.

و چقدر دوست داشتنیه اون لحظه که آدم جلوی اون

هم فرشته، تو بغل خدا جا

می گیرد ...

و خدا میگه تو رو دوست دارم و همیشه پشتیبان و

مراقبت هستم...